باآنکه پس از پخش فینال برنامه شب کوک اولین آهنگ علی پورصائب برنده این برنامه نیز منتشر شد، اما حاشیهها و سؤالات زیادی پیرامون این برنامه وجود داد، سؤالاتی از جنس اینکه آیا شب کوک کپی برنامه آکادمی موسیقی گوگوش است؟
به گزارش سایت ناگهان، باربد بابایی در پاسخ به این سؤال که آیا «شب کوک» به این دلیل توسط صدا و سیما ساخته شد تا تلویزیون هم یک «آکادمی گوگوش» داشته باشد؟ عنوان کرد: این سؤال را باید از مدیران صدا و سیما بپرسید، چون ما در بُعد کلان قضیه که نمیدانیم چه اتفاقاتی افتاده است، اما آنچه از طرف خودمان میتوانم بگویم این است که ما این طرح را چند سال پیش به شبکه ۳ پیشنهاد دادیم. دقیقاً سال ۱۳۸۷ بود. در آن سال شبکههای ماهوارهای به این تعداد فعال نبودند و برای برنامهای هم که اشاره کردید، هنوز شبکهاش راهاندازی نشده بود.
وی با اشاره به اینکه در آن زمان ضرورت راهاندازی برنامهای دربارهی خوانندگی در صدا و سیما احساس نمیشد ادامه داد: واقعیت این است که این نوع مسابقات در تمام دنیا اجرا میشوند. بعضی از آنها آکادمی هستند، به این معنا که از همان پله اول با شرکتکنندگانشان بهصورت آکادمیک تمرین میکنند. بعضیها فقط Talent Show هستند، یعنی فقط استعدادیابی میکنند. برنامهی ما در واقع اصلاً آکادمی نیست، بلکه Talent Show است که فارسی آن میشود استعدادیابی خوانندگی. طرحی که از سال ۱۳۸۷ در زونکن شبکه ۳ موجود است.
بابایی در ادامه در پاسخ به اینکه در سری اول انتقادی مبنی بر اینکه برنامه شما شبیه برنامههای خارجی و کپی آنها است وجود نداشت عنوان کرد: هر مسابقهای یکسری ملزومات دارد. یعنی مسابقه فوتبال، مسابقه آشپزی، مسابقه قویترین مردان و… به ابزار خاص خودش نیاز دارد. یک مسابقه، داور، بازیکن و شرکتکننده دارد و رأی صادر میشود و این شرکتکنندهها با هم رقابت میکنند. سؤالم این است که ما میخواستیم یک مسابقه خوانندگی در کشورمان که ۸۰ میلیون جمعیت دارد برگزار کنیم. جمعیتی که بیش از نیمی از آن جوان هستند و علاقهمند به موسیقی هم خیلی زیاد است و اکثراً هم راه را گم میکنند و پولشان را هدر میدهند یا در شرایط بدی این تجربه را از سر میگذرانند. به نظر شما چه باید میکردیم؟ آیا باید از داور استفاده نمیکردیم که شبیه کسی نشود؟ آیا باید جای شرکتکننده را با داور عوض میکردیم و داور میخواند و شرکتکننده نظر میداد که بگویید برنامه مال خودمان شده است؟ یکسری اصطلاحات در موسیقی ثابت است، مثلاً کوک، لحن، رنگ و… اینیک مسابقه خوانندگی است. اینکه اینقدر توسط مطبوعات تلاش میشود ما را روبروی این ماجرا قرار بدهند، برای ما هم جای تعجب دارد، برای اینکه آیا واقعاً جای خالی یک برنامه موسیقایی در صدا و سیمای ما احساس نمیشد؟
کارگردان و مجری برنامه شب کوک در بخش دیگری از این گفتوگو در پاسخ به این انتقاد که آکادمی گوگوش با سه داور راه افتاد و شبکوک هم در ابتدا سه داور داشت. بعد استیج با چهار داور آمد و شبکوک هم چهار داوره شد. همچنین دراستیج داورها با شرکتکنندهها تمرین میکردند، شبکوک هم عیناً همین کار را کرد تصریح کرد: اولاً ما با سه داور شروع کردیم و اصلاً هم قرار نبود چهار داور شود. این قسمت را مردم نمیدانند. یکی از دفاتری که باید با آن ارتباط برقرار میکردیم، دفتر محترم موسیقی سازمان بود و طبیعتاً آثاری که ما در شبکوک اجرا میکنیم باید مورد تأیید این دفتر باشد. ما سر این مقوله برای اینکه به چالش برنخوریم و یکموقع از خطوط خارج نشویم، خودمان از دفتر محترم موسیقی درخواست کردیم به ما کارشناس بدهد که سر صحنه باشد و در لحظه، اگر قرار شد کاری را اجرا کنیم و فرصت بوروکراسی اداری را نداشتیم، این کارشناس نماینده دفتر موسیقی باشد و همانجا تصمیم بگیرد.
وی با بیان اینکه نماینده دفتر موسیقی قرار بود بیاید و به عنوان ناظر در صحنه حضور داشته باشد افزود: وقتی سازمان آقای «فرهاد برنجان» را معرفی کرد، دیدیم ایشان ۲۵ سال است در حوزهی موسیقی فعالیت میکند، مؤلف کتاب آهنگسازی است. ما دیدیم ایشان قابلیتهایی که جلوی دوربین بیاید را دارد. پس چرا به عنوان ناظر بنشیند؟ بیاید و به عنوان داور حضور یابد.
بابایی با بیان اینکه راجع به تمرین هم عرض میکنم که در فینال چیزی نزدیک به ۱۰۰ جلسه داشتیم که در ۸۰ قسمت آن چیزی به معنای تمرین وجود نداشت ادامه داد: فقط پانزده قسمت پایانی ما تمرین داشت. دلیلاش هم این است که داوران ما در مرحلهی فینال تصمیم گرفتند برای اینکه فینال جذابتری داشته باشیم، یکسری تکنیکها را روی آهنگهایی که انتخاب میشوند، به شرکتکنندگان یاد بدهند و مردم از آن خواننده در مرحله فینال همان چیزی را نبینند که دو مرحلهی قبل هم دیده بودند و پیشرفتی را در شرکتکنندگان ببینند. از این گذشته در تمام دنیا این نوع مسابقات از همین مراحل و استانداردها پیروی میکنند و ربطی به یک برنامه یا شبکه خاص ندارد. در همه اروپا و در همه کشورهای آسیایی، عربی، ترکیه و… این مراحل اتفاق میافتند. عجیب است که چطور ما فقط با یک شبکه یا یک برنامه خاص مقایسه میشویم؟ از این دست برنامهها حتماً در شبکههای اروپایی و آسیایی دیدهاید.
او در پاسخ به این سوال که شب کوک چه ویژگیهایی دارد که مختص خودش باشد و در سایر برنامههای مشابه خارجی وجود نداشته باشد؟گفت: نظر ما این است که یک مسابقه خوانندگی داشته باشیم که استعدادها در آن دیده شوند و در راهی هم که داریم میرویم، یکسری کارها هم باید انجام شوند. در مسابقه فوتبال نمیشود گفت فوتبال را چون انگلیسیها اختراع کردهاند، پس ما بهجای گل زدن به حریف بیاییم بازی را ایرانیزه کنیم و به خودمان گل بزنیم! اتفاقاً «شبکوک» کاملاً ایرانیزه است.
وی با اشاره به اینکه شوخی و فانتزیای که در برنامه جریان دارد، در هیچیک از برنامههای مشابه در دنیا وجود ندارد ادامه داد: ما مسابقه پیام کوتاهی داریم که در کل رسانه ملی منحصر به فرد است. ما سئوال را میگوییم و پاسخاش را هم میدهیم. اصلاً تا به حال چنین چیزی در رسانه ملی نداشتهایم. نوع رأی دادن داورهای ما به شکل کارتهای سبز، قرمز و زرد است، در حالی که در دنیا کسی به کسی کارت نمیدهد و فقط میگویند آری یا نه و آیا آن فرد میماند یا میرود. نوع اتفاقی که بین تماشاچیها و من که روی صحنه هستم و داورها میافتد و چالشی که با هم داریم، فقط مال خودمان است. اینکه چیزی را میگویم و آنها تکرار میکنند یا بده بستانهایی که در خندهها و شوخیهایمان داریم و از این دست اتفاقاتی که مال خودمان هست، خیلی زیاد داریم. حالا دوستان ما این را نمیبینند و بعد میآیند و میگویند چرا تمرین کردید؟ طبیعی است، چون مسابقه موسیقی است. مگر نباید تمرین کنیم؟ آن هم در پانزده قسمت آخر.
وی با بیان اینکه در تمام دنیا شرکتکنندهها کارهای مشترک میخوانند افزود: ما اصلاً نداشتیم، چون نیاز نداشتیم. البته خوب بود اگر میداشتیم، ولی در این پروسه فکر کردیم اصلاً نیازی به چنین اتفاقی نیست. اینها مسائلی است که مال خودمان است. چرا دیده نمیشوند؟ آن استندآپ کمدی که روی صحنه من با تماشاچیها، داورها و شرکتکننده اجرا میکنم، چرا دیده نمیشود؟ خیلی منحصر به فرد است. اگر الان برنامه ما به عنوان دومین برنامه پربیننده سیما شناخته شده است، فقط به خاطر موسیقیاش نیست. هرچند موسیقی مهم است، ولی این محبوبیت به خاطر فانتزیای است که دارد اتفاق میافتد.