خانم تهمینه میلانی در جدیدیترین پست اینستاگرام خود، با انتشار عکسی از خانم آدرین سسیل ریچ ، به متن سخنرانی او در سال 1997 که برای دانشجویان دختر ارائه شده بود، پرداخت.موضوع این سخنرانی در خصوص مسئولیت داشتن به ویژه مسئولیت داشتن نسبت به خود بوده است.سایت ناگهان شما را به خواندن آن دعوت می کند:
« مسئولیت داشتن نسبت بخود یعنی نپذیرفتن اینکه دیگران برای شما فکر کنند، حرف بزنند و برای شما نام گذاری کنند: معنیاش این است که یاد بگیرید که به مغز و غریزه خود احترام بگذارید، و به تعبیری دست و پنجه نرم کردن با کاری دشوار.
معنیاش اینست که با بدن خود مثل یک کالا رفتار نکنید که با آن محبت مصنوعی یا امنیت اقتصادی خریداری شود. برای اینکه در این زندگی فکر و جسم ما جدائی ناپذیرند، و وقتی ما اجازه میدهیم که با بدنمان مانند یک کالا رفتار شود، فکر ما در خطرنابودی قرار میگیرد.
یعنی پافشاری کردن بر اینکه عشق و دوستی خود را به کسانی ارائه بدهید که قادرند به فکر شما احترام بگذارند…
مسئوولیت داشتن معنیاش اینست که شما حاضر نمیشوید آرمانها واستعدادهایتان را ارزان بفروشید، فقط برای اینکه از اختلاف نظر و مقابله کردن پرهیز کرده باشید. و این، درمقابل، به معنی مقابله کردن با نیروهایی در اجتماع است که میگوید زنان باید خوش برخورد باشند، محافظه کار و در حرفه کم توقع باشند، در عشق غرقه شوند و کار را فراموش کنند، از طریق دیگران زندگی کنند و در موقعیتهائی ایستا شوند که برای آنها مقرر شده است!
بلکه معنیاش این است که ما برای زندگی با کاری پر معنا و مفهوم پا فشاری کنیم، پافشاری کنیم که کار همانقدر که عشق و دوستی در زندگی پر معناست، پر معنا باشد...»
برگرفته از سخنرانی آدرین ریچ برای دانشجویان دختر دانشگاه داگلاس در 1997 ترجمه کیواندخت شکیبایی.
شایان ذکر است که آدرین سسیل ریچ (به انگلیسی: ) Adrienne Cecile Rich (۱۶مه ۱۹۲۹ - ۲۷ مارس ۲۰۱۲) شاعر، منتقد و فمینیست آمریکایی بود. او در سال ۱۹۹۷ برنده نشان ملی هنر شد اما حاضر نشد برای دریافت آن در کاخ سفید حضور یابد و اعلام کرد که سیاستهای حکومت بیل کلینتون با اندیشه او از هنر در تضاد است. ریچ سالها در دانشگاههای آمریکا از جمله استنفورد و کرنل تدریس کرد. حقوق زنان از موضوعهایی است که او در آثارش بدانها پرداخته است.
شعر زیر نمونه ای از عاشقانه ی کوتاه آدرین ریچ است با شروعی تاثیرگذار که توانمندیهای زنانه را میستاید و به نقش و حضور موثر زن در مبارزه با خشونت اشاره میکند:
دستهای کوچکت، درست هماندازه ی دستهای من است،
تنها با یک تفاوت در کشیدگی انگشت شست.
میتوانم جهان را به این دستها بسپارم،
یا به دستهای بسیاری همانند این دستها،
کار با ماشینهای تراش یا هدایت سکان کشتی،
یا لمس صورت یک انسان … این دستها میتوانند
مسیر جنین را تصحیح کنند در مجرای زاده شدن
یا کشتی نجات را پیش برانند
لابهلای تودههای یخ، یا بند بزنند
تکههای ظریف و نازک پیالهای بزرگ
بر جانبش نقشِ
انگشت زنانی سرمست که با گامهای بلند
به سوی آشیانه سیبیل یا غار الوزیس می روند
این دستها میتوانند خشونت ناگزیر را
آنچنان خوددار به کار گیرند و در خشونت چنان امساک ورزند
که خشونت ازآن پس منسوخ شود.
این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید