سایت تفریحی سرگرمی آموزشی ناگهان


کانال سروش

در روز جهانی اوتیسم؛ درباره این اختلال بیشتر بدانیم


سایت ناگهان

اختلال طیف اوتیسم  (Autism spectrum disorder (ASD  و اوتیسم هر دو به طور کلی به عنوان یک گروه از اختلالات پیچیده رشدی مغز بشمار می آید. این اختلال  با میزان متفاوتی از مشکلات در تعامل اجتماعی، ارتباطات کلامی و غیر کلامی و رفتارهای تکراری شناخته می شود. سایت ناگهان به بهانه روز جهانی اوتیسم (دوم آوریل، چهارده فروردین 95)  ،جهت آشنایی شما با این اختلال به ترجمه و گردآوری اطلاعاتی در این خصوص پرداخته است که نظر شما را به ادامه این مطالب جلب می نماید. 

اوتیسم
 
ASD یا اختلال طیف اوتیسم را می توان با کم توانی ذهنی، مشکلات در هماهنگی حرکتی و توجه و مسائل مربوط به سلامت فیزیکی مانند خواب و اختلالات گوارشی در ارتباط دانست. برخی از افراد مبتلا به ASD در مهارت های بصری، موسیقی، ریاضی و هنری عالی و ممتاز هستند.
به نظر می رسد که ریشه ی اختلال اوتیسم در رشد دوران اولیه ی مغز است. با این حال، نشانه های  بارز اوتیسم در سن 2 یا  3 سالگی ظاهر می شود. وقتی از  اوتیسم صحبت می کنیم باید ذکر کنیم که تا کنون درمان قطعی برای اینم اختلال یافت نشده است  اما  روش های موثر برای تشخیص پیش از آن، به عنوان مداخله زودهنگام و درمان های رفتاری پس از ابتلا به آن نتایج موثر تری را  به دنبال خواهد داشت. افزایش آگاهی نسبت به اختلال  اوتیسم در خانواده ها و افراد جامعه نقش ارزشمندی خواهد داشت.
اوتیسم
عامل ایجاد کننده ی اختلال اوتیسم است؟
چندی پیش، در پاسخ به این سوال گفته می شد که "ما هیچ نظری نداریم."  اما در حال حاضر تحقیقات به ارائه پاسخی روشن تر منجر شده است.. اولین و مهمترین پاسخ این است که اکنون می دانیم که تنها یک عامل  در بروز  اختلال اوتیسم وجود ندارد همان طور که تنها یک نوع اوتیسم وجود ندارد و درواقع با طیفی از اختلال اوتیسم مواجه هستیم.. در طول پنج سال گذشته، دانشمندان تعدادی از تغییرات نادر ژن یا جهش ژنتیکی مرتبط با اوتیسم را شناسایی کرده اند. با این حال، به نظر می رسد که اختلال اوتیسم از ترکیب ژن خطر ابتلا به اوتیسم و عوامل محیطی موثر در رشد اولیه مغز ایجاد می شود.
به نظر می رسد که با وجود استعداد ژنتیکی برای ابتلا به اوتیسم، تعدادی از عوامل غیر ژنتیکی مانند تنش های محیطی خطر بروز آن را در کود بیشتر افزایش می دهد. به گزارش سایت ناگهان، روشن ترین شواهد از عوامل محیطی خطرزا شامل حوادث قبل از تولد و هنگام تولد می باشد. برخی از این عوامل موثر  عبارتند از:  سن پدر و مادر در زمان لقاح (هر دو پدر و مادر)، بیماری مادر در دوران بارداری و و برخی مشکلات در هنگام تولد ، به ویژه نرسیدن اکسیژن به مغز کودک
5301317_1459609184.jpg
این مهم است که به خاطر داشته باشید که این عوامل، به خودی خود، منجربه اختلال اوتیسم نمی کند. در عوض،  ترکیب مشکلات ژنتیکی و عوامل محیطی خطرزا میزان شانس ابتلا را افزایش می دهد.
تحقیقات نشان می دهد خطر ابتلای به داشتن فرزند مبتلا به اوتیسم با در نظر گرفتن ویتامین های دوران بارداری حاوی اسید فولیک و  یا رعایت یک رژیم غذایی غنی از اسید فولیک (حداقل 600 میکروگرم در روز) در طول ماه های قبل و بعد از بارداری کاهش می یابد.
8248982_1459609286.jpg

 

نشانه های کودکان مبتلا به طیف اوتیسم
1- کودک مبتلا به اوتیسم داری اختلال تکلم بوده و در یادگیری و استفاده از تکلم دچار تاخیر است. کودکان فاقد اختلال، به مرور که رشد می کنند درک بیانی بالاتری خواهند داشت . یک کودک طبیعی در یک سالگی می تواند تک کلمه ادا کند و در 1.5 سالگی 3-2 کلمه را با هم ترکیب می کند اما کودکان مبتلا به اوتیسم یا کلام ندارند یا در مقایسه با سن شان دچار تاخیر کلامی اند یا کلام دارند اما معنی دار نیست و کلام دیگران را اکو می کنند یا مثل طوطی کلمات و جمله های اطرافیان را تکرار می کنند.
2- کودک مبتلا به اوتیسم به جای استفاده از واژه من از خود به عنوان شی نام می برد و از ضمایر اشتباه استفاده می کند. یعنی کودک مبتلا به اوتیسم شناختی از «من» ندارد و خود را با نام صدا می زند؛ مثلا می گوید: .به مانی غذا بدید.
3- ارتباط کودک مبتلا به اوتیسم یکطرفه است.
کودک مبتلا به اوتیسم حتی اگر کلام داشته باشد، نمی تواند درست ارتباط برقرار کند و گفتارش جهت دار نیست. ممکن است محتوای کلام با سنش متناسب نباشد یا بدون توجه به صحبت های دیگران فقط در مورد علایق خود صحبت کند.

 

در واقع کودک مبتلا به اوتیسم نمی تواند تبادل اطلاعات کند. این کودکان به لبخند یا خستگی دیگران توجهی ندارند و نمی توانند نوبت را رعایت کنند. آنها ارتباط یکطرفه برقرار می کنند و به همین علت ارتباطشان موثر نیست.
4- کودک مبتلا به اوتیسم چندین ساعت با یک وسیله یا اسباب بازی  سرگرم می شود.
5- کودک مبتلا به اوتیسم جذب و محو پنکه و لباسشویی می شود.
این کودکان به چرخیدن یا به وسایلی که می چرخد مثل پنکه و لباسشویی علاقمند هستند و ممکن است ساعت ها خود را با تماشای آنها سرگرم کنند. ممکن است زنجیری را تکان دهند یا به موسیقی های ثابت واکنش و علاقه شدید نشان دهند.
6- کودک مبتلا به اوتیسم مثل کودکان دیگر بازی نمی کند.
آنها با اسباب بازی ها آنگونه که باید بازی نمی کنند؛ مثلا ممکن است به جای راه بردن ماشین های اسباب بازی روی زمین، آنها را پشت هم بچینند و قطار کنند.
7- تشخیص اوتیسم در بدو تولد ممکن نیست
علائم اوتیسم معمولا از 9 ماهگی قابل تشخیص است اما در 3-2 سالگی کاملا مشخص می شود مگر در موارد بسیار خفیف که ممکن است در نوجوانی یا جوانی تشخیص داده شود. علائم در 3 حوزه ارتباط، کلام و علایق و رفتارهای تکراری دیده می شود.
8- کودک مبتلا به اوتیسم ارتباتط چشمی ندارد
در موارد متوسط تا شدید، این کودکان ارتباط چشمی ندارند اما در موارد خفیف فقط ارتباط کلامی برقرار نمی کنند.
9- کودک مبتلا به اوتیسم نبوغ خاصی در برخی مسائل دارد.

طیف اوتیسم

متاسفانه دو سوم کودکان مبتلا کم توان ذهنی هستند و یک سوم آنها هوش معمولی دارند. این کودکان در برخی مسائل نبوغ خاصی دارند. مثلا ممکن است علاقه خاصی به سیاره ها داشته باشند و با کمترین تلنگری اطلاعاتی را در این زمینه حفظ کنند و اگر در جمع قرار بگیرند در مورد این مسائل صحبت کنند. معمولا هم به پیام های ارتباطی دیگران مثل اینکه «بس است» یا «خسته شدیم» توجهی ندارند.
10- کودک مبتلا به اوتیسم تفکر انتزاعی ندارد
تفکر انتزاعی تفکر پیچیده ای است که با رسیدن به نوجوانی کامل می شود. یک فرد عادی در نوجوانی می تواند متوجه ضرب المثل ها و کنایه شود اما این کودکان چنین درکی ندارند. آنها نمی توانند از مسائل نتیجه بگیرند و همین موضوع ارتباطشان را مختل می کند.
11- کودکان مبتلا به اوتیسم یکپارچگی حسی ندارند
این کودکان یکپارچگی حسی ندارند؛ یعنی در برخی از آنها آستانه درد بسیار بالا و در برخی پایین است. بعضی از آنها گاهی متوجه سوختگی های شدید نمی شوند و برخی با کوچکترین ضربه درد شدید حس می کنند. در مورد صدا هم همینطور است؛ گاهی یک کودک مبتلا صداهای بسیار آهسته را می شنود و به آن توجه دارد در حالی که متوجه صداهای بلند مثل صدای زنگ در نمی شود. 
و اما مهم ترین نکته :
12- اوتیسم درمان پذیر است.
متاسفانه والدین برخی از کودکان دچار اوتیسم واقعیت را انکار می کنند چون پذیرش این موضوع سخت است اما با این کار فقط کودک شان را از دوران طلایی درمان محروم می کنند؛ در صورتی که اگر آموزش های لازم، به موقع به کودک در سن طلایی داده شود، احتمال طبیعی تر شدن رفتارها وجود دارد.
7160351_1459609396.jpg
 
در موارد خفیف معمولا اوتیسم را دیر و در نوجوانی و جوانی تشخیص می دهند. وقتی مهارت ها شکل پیدا کرد، دیگر نمی توان آن را تغییر داد. البته اگر بینش را تغییر دهیم، حتی به این افراد در این سن هم می توان کمک کرد؛ مثلا اگر نوجوانی نمی داند کجا باید حین ارتباط صحبت هایش را قطع کند، باید به مادر یاد داده شود با علائم خاصی به فرزندش غیرمستقیم نشان دهد صحبت کافی است.
ترجمه و گردآوری: سایت تخصصی ناگهان
سایت ناگهان
اوتیسماختلالخانوادهکودکبارداریوالدین

این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید

برخی از مطالب مرتبط با موضوع روانشناسی :








  داغ ترین ها











  ببین و بخند